publicerad: 2015
streakning
streak·ning
[stri`kniŋ]
hellre än streak·ing
[stri´kiŋ]
substantiv
~en • det att streaka
| Singular | |
|---|---|
| en streakning (en streaking) | obestämd form |
| en streaknings (en streakings) | obestämd form genitiv |
| streakningen (streakingen) | bestämd form |
| streakningens (streakingens) | bestämd form genitiv |


