publicerad: 2015
supinum
sup·in·um
[‑i`n‑]
substantiv
~et; pl. ~ • en verbform t.ex. vunnit
| Singular | |
|---|---|
| ett supinum | obestämd form |
| ett supinums | obestämd form genitiv |
| supinumet | bestämd form |
| supinumets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| supinum | obestämd form |
| supinums | obestämd form genitiv |
| supinumen | bestämd form |
| supinumens | bestämd form genitiv |


