publicerad: 2015
transmutation
trans·mut·at·ion
substantiv
~en ~er • till transmutera
| Singular | |
|---|---|
| en transmutation | obestämd form |
| en transmutations | obestämd form genitiv |
| transmutationen | bestämd form |
| transmutationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| transmutationer | obestämd form |
| transmutationers | obestämd form genitiv |
| transmutationerna | bestämd form |
| transmutationernas | bestämd form genitiv |


