publicerad: 2015
triumf
triumf
[trium´f]
substantiv
~en ~er • lysande framgång, seger
| Singular | |
|---|---|
| en triumf | obestämd form |
| en triumfs | obestämd form genitiv |
| triumfen | bestämd form |
| triumfens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| triumfer | obestämd form |
| triumfers | obestämd form genitiv |
| triumferna | bestämd form |
| triumfernas | bestämd form genitiv |


