publicerad: 2015
tuktning
tukt·ning
substantiv
~en ~ar • särsk. till tukta 2
| Singular | |
|---|---|
| en tuktning | obestämd form |
| en tuktnings | obestämd form genitiv |
| tuktningen | bestämd form |
| tuktningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tuktningar | obestämd form |
| tuktningars | obestämd form genitiv |
| tuktningarna | bestämd form |
| tuktningarnas | bestämd form genitiv |


