publicerad: 2015
unionsupplösning
un·ions|upp·lös·ning
substantiv
~en ~ar • unionsupplösningen särsk. om avslutningen av unionen mellan Sverige och Norge 1905
| Singular | |
|---|---|
| en unionsupplösning | obestämd form |
| en unionsupplösnings | obestämd form genitiv |
| unionsupplösningen | bestämd form |
| unionsupplösningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| unionsupplösningar | obestämd form |
| unionsupplösningars | obestämd form genitiv |
| unionsupplösningarna | bestämd form |
| unionsupplösningarnas | bestämd form genitiv |


