publicerad: 2015
utbildningsminister
ut·bild·nings|min·ister
substantiv
~n ‑ministrar utbildning minister 1
| Singular | |
|---|---|
| en utbildningsminister | obestämd form |
| en utbildningsministers | obestämd form genitiv |
| utbildningsministern | bestämd form |
| utbildningsministerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utbildningsministrar | obestämd form |
| utbildningsministrars | obestämd form genitiv |
| utbildningsministrarna | bestämd form |
| utbildningsministrarnas | bestämd form genitiv |


