publicerad: 2015
väninna
vän·inna
[‑in`a]
substantiv
~n väninnor • kvinnlig vän
| Singular | |
|---|---|
| en väninna | obestämd form |
| en väninnas | obestämd form genitiv |
| väninnan | bestämd form |
| väninnans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| väninnor | obestämd form |
| väninnors | obestämd form genitiv |
| väninnorna | bestämd form |
| väninnornas | bestämd form genitiv |


