publicerad: 2015
anrättning
an|rätt·ning
substantiv
~en ~ar anrätta
| Singular | |
|---|---|
| en anrättning | obestämd form |
| en anrättnings | obestämd form genitiv |
| anrättningen | bestämd form |
| anrättningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| anrättningar | obestämd form |
| anrättningars | obestämd form genitiv |
| anrättningarna | bestämd form |
| anrättningarnas | bestämd form genitiv |


