publicerad: 2015
färgbrytning
färg|bryt·ning
substantiv
~en ~ar färg 1 brytning 1
| Singular | |
|---|---|
| en färgbrytning | obestämd form |
| en färgbrytnings | obestämd form genitiv |
| färgbrytningen | bestämd form |
| färgbrytningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| färgbrytningar | obestämd form |
| färgbrytningars | obestämd form genitiv |
| färgbrytningarna | bestämd form |
| färgbrytningarnas | bestämd form genitiv |


