publicerad: 2015
förbindning
för·bind·ning
substantiv
~en ~ar • till förbinda 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en förbindning | obestämd form |
| en förbindnings | obestämd form genitiv |
| förbindningen | bestämd form |
| förbindningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förbindningar | obestämd form |
| förbindningars | obestämd form genitiv |
| förbindningarna | bestämd form |
| förbindningarnas | bestämd form genitiv |


