publicerad: 2015
författning
för·fatt·ning
substantiv
~en ~ar 1 konstitution, grundlag; rättslig förordning, lag: enligt författningen är Sverige en monarki2 gå i författning (om ngt) vidta åtgärder – Alla sammansättn. med författnings- hör till författning 1.
| Singular | |
|---|---|
| en författning | obestämd form |
| en författnings | obestämd form genitiv |
| författningen | bestämd form |
| författningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| författningar | obestämd form |
| författningars | obestämd form genitiv |
| författningarna | bestämd form |
| författningarnas | bestämd form genitiv |


