publicerad: 2015
försvära
för·svära
verb
försvor, försvurit, pres. försvär, imper. försvär • tills. med sig:
| Finita former | |
|---|---|
| försvär | presens aktiv |
| försvor | preteritum aktiv |
| försvär | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att försvära | infinitiv aktiv |
| har/hade försvurit | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| försvärande | |
försvära sig
• förklara sig vara anhängare av: försvära sig åt en viss teoriOrdform(er) försvära sig


