publicerad: 2015
gälla
gälla
verb
gällde gällt 1 vara giltig; motsvara värdet av; angå, vara av vikt2 ⟨åld.⟩ kastrera
| Finita former | |
|---|---|
| gäller | presens aktiv |
| gälls (gälles) | presens passiv |
| gällde | preteritum aktiv |
| gälldes | preteritum passiv |
| gäll | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att gälla | infinitiv aktiv |
| att gällas | infinitiv passiv |
| har/hade gällt | supinum aktiv |
| har/hade gällts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| gällande | |
| Perfekt particip | |
| en gälld + substantiv | |
| ett gällt + substantiv | |
| den/det/de gällda + substantiv | |


