publicerad: 2015
inlåta
in|låta
verb
‑lät, ‑låtit, pres. ‑låter • tills. med sig:
| Finita former | |
|---|---|
| inlåter | presens aktiv |
| inlät | preteritum aktiv |
| inlåt | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att inlåta | infinitiv aktiv |
| har/hade inlåtit | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| inlåtande | |
inlåta sig
• börja ägna sig åt; börja ha förbindelse med: inlåta sig i ngt; inlåta sig med ngnOrdform(er) inlåta sig


