publicerad: 2015
karikatyr
kar·ik·at·yr
[‑y´r]
substantiv
~en ~er • vrångbild, förlöjligande bild; karikeringskonst
| Singular | |
|---|---|
| en karikatyr | obestämd form |
| en karikatyrs | obestämd form genitiv |
| karikatyren | bestämd form |
| karikatyrens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| karikatyrer | obestämd form |
| karikatyrers | obestämd form genitiv |
| karikatyrerna | bestämd form |
| karikatyrernas | bestämd form genitiv |


