publicerad: 2015
paladin
palad·in
[‑i´n]
substantiv
~en ~er • riddare i en medeltida härskares omgivning; lojal underhuggare till makthavare
| Singular | |
|---|---|
| en paladin | obestämd form |
| en paladins | obestämd form genitiv |
| paladinen | bestämd form |
| paladinens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| paladiner | obestämd form |
| paladiners | obestämd form genitiv |
| paladinerna | bestämd form |
| paladinernas | bestämd form genitiv |


