publicerad: 2015
paralytiker
para·lyt·ik·er
[‑ly´t‑]
substantiv
~n; pl. ~ • till paralysi
| Singular | |
|---|---|
| en paralytiker | obestämd form |
| en paralytikers | obestämd form genitiv |
| paralytikern | bestämd form |
| paralytikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| paralytiker | obestämd form |
| paralytikers | obestämd form genitiv |
| paralytikerna | bestämd form |
| paralytikernas | bestämd form genitiv |


