publicerad: 2015
partigängare
parti|gäng·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑gängarna • ⟨ngt nedsätt.⟩ ivrig partiman
| Singular | |
|---|---|
| en partigängare | obestämd form |
| en partigängares | obestämd form genitiv |
| partigängaren | bestämd form |
| partigängarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| partigängare | obestämd form |
| partigängares | obestämd form genitiv |
| partigängarna | bestämd form |
| partigängarnas | bestämd form genitiv |


