publicerad: 2015
puttrighet
puttr·ig·het
substantiv
~en • till puttrig 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en puttrighet | obestämd form |
| en puttrighets | obestämd form genitiv |
| puttrigheten | bestämd form |
| puttrighetens | bestämd form genitiv |


