publicerad: 2015
siare
si·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. siarna • profet; spåman
Singular | |
---|---|
en siare | obestämd form |
en siares | obestämd form genitiv |
siaren | bestämd form |
siarens | bestämd form genitiv |
Plural | |
siare | obestämd form |
siares | obestämd form genitiv |
siarna | bestämd form |
siarnas | bestämd form genitiv |