publicerad: 2015
spjälkning
spjälk·ning
substantiv
~en ~ar • till spjälka 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en spjälkning | obestämd form |
| en spjälknings | obestämd form genitiv |
| spjälkningen | bestämd form |
| spjälkningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| spjälkningar | obestämd form |
| spjälkningars | obestämd form genitiv |
| spjälkningarna | bestämd form |
| spjälkningarnas | bestämd form genitiv |


