SAOL
publicerad: 2015
chaufför
chauff·ör
[∫åfö´r]
substantiv
~en ~er – I sammansättn. chaufförs-.
Singular | |
---|---|
en chaufför | obestämd form |
en chaufförs | obestämd form genitiv |
chauffören | bestämd form |
chaufförens | bestämd form genitiv |
Plural | |
chaufförer | obestämd form |
chaufförers | obestämd form genitiv |
chaufförerna | bestämd form |
chaufförernas | bestämd form genitiv |
SO
publicerad: 2021
chaufför
chauffören chaufförer
chauff·ör·en
substantiv
●
(titel för) person som yrkesmässigt kör bil eller buss
taxichaufför
chauffören på bussen var käck och hjälpsam; numera är det inte många som kan kosta på sig egen chaufför
○
någon gång äv. om icke yrkesmässig bilförare
när de hade druckit vin fick sonen rycka in som chaufför
belagt sedan 1901;
av franska chauffeur 'eldare; chaufför', till chauffer 'värma; elda'; till lat. calefac´ere 'göra varm'; jfr ursprung till
echaufferad,
kalfaktor
SAOB
publicerad: 1904
CHAUFFÖR ʃåfö4r, äfv. ʃoʃ-, l. -œ4r, m.||ig.; best. -en, äfv. -n; pl. -er.
Etymologi
[af fr. chauffeur, eldare vid ångmaskin, chaufför, vbalsbst. till chauffer, värma, uppelda, af vulgärlat. *calefare, af lat. calefacere, göra varm (jfr KALFAKTOR); jfr ECHAUFFERA]