SAOL

publicerad: 2015  
stugsittare
stug|­sitt·­are substantiv ~n; pl. ~, best. pl. ‑sittarna person som helst vistas inom­hus
Singular
en stugsittareobestämd form
en stugsittaresobestämd form genitiv
stugsittarenbestämd form
stugsittarensbestämd form genitiv
Plural
stugsittareobestämd form
stugsittaresobestämd form genitiv
stugsittarnabestämd form
stugsittarnasbestämd form genitiv

SO

publicerad: 2021  
stugsittare stug­sittaren, plural stug­sittare, bestämd plural stugsittarna
stug|­sitt·ar·en
substantiv
stu`gsittare
person som mest vistas inom­hus och lever ett passivt liv (åt­minstone i fysiskt av­seende)
efter pensioneringen har han blivit mer av en stug­sittare än för­ut
belagt sedan ca 1755

SAOB