SAOL
publicerad: 2015
avrinning
av|rinn·ing
substantiv
~en ~ar • till rinna
Singular | |
---|---|
en avrinning | obestämd form |
en avrinnings | obestämd form genitiv |
avrinningen | bestämd form |
avrinningens | bestämd form genitiv |
Plural | |
avrinningar | obestämd form |
avrinningars | obestämd form genitiv |
avrinningarna | bestämd form |
avrinningarnas | bestämd form genitiv |
SO
publicerad: 2021
SAOB
publicerad: 1898
AFRINNING a3v~rin2iŋ, (a`frinning Weste), r. l. f.; best. -en.
(mindre br.) vbalsbst. af AFRINNA. Wikforss (1804, under abflusz). Juhlin-Dannfelt 37 (1886). — (föga br.) konkret: ämne o. d., som afrinner. Almqvist (1842).