SAOL

publicerad: 2015  
bekröning
be·­krön·ing substantiv ~en ~ar bekröna
Singular
en bekröningobestämd form
en bekröningsobestämd form genitiv
bekröningenbestämd form
bekröningensbestämd form genitiv
Plural
bekröningarobestämd form
bekröningarsobestämd form genitiv
bekröningarnabestämd form
bekröningarnasbestämd form genitiv

SO

publicerad: 2021  
bekröning bekröningen bekröningar
be·krön·ing·en
substantiv
bekrö´ning
prydnad på översta del av byggnads­verk
murbekröning
bekröning (av/på något)
bekröning (av något)
bekröning (något)
belagt sedan 1859

SAOB

publicerad: 1903  
BEKRÖNING bekrø4niŋ, äfv. -krö4niŋ, i Sveal. äfv. 032, r. l. f.; best. -en; pl. -ar.
vbalsbst. till föreg. — särsk. byggn. till BEKRÖNA 7. Pilastrarnes bekröning med klassiska kapitäl. L. Weibull i Hist. tidskr. f. Skån. 1: 22 (1901). [jfr t. das gebäude war nur an den bekrönungen beschädigt] konkret; i sht om gesims l. (krans)list å byggnad (l. större möbel); äfv. allmännare om dekorativ afslutning å byggnadsdel l. byggnad; jfr KRÖNING, KRÖN. Midtelpartiets öfre del med taksprång .. och bekröningar. Tidskr. f. byggn. 1859, s. 112. Tornet, utfördt af fogstruket Hagategel med lister, orneringar och bekröningar i rödaktig granit. SD(L) 1896, nr 449, s. 2. Staket af granit med pilastrar och bekröningar. SDS 1897, nr 443, s. 2. Tekn. tidskr. 1901, A. Ark. s. 61.
Ssg: BEKRÖNINGS-LIST030~2. byggn. Tekn. tidn. 1871, s. 70.