SAOL
publicerad: 2015
blåsning
blås·ning
substantiv
~en ~ar 1 till 2blåsa 22 till 2blåsa 3
Singular | |
---|---|
en blåsning | obestämd form |
en blåsnings | obestämd form genitiv |
blåsningen | bestämd form |
blåsningens | bestämd form genitiv |
Plural | |
blåsningar | obestämd form |
blåsningars | obestämd form genitiv |
blåsningarna | bestämd form |
blåsningarnas | bestämd form genitiv |
SO
publicerad: 2021
blåsning
blåsningen blåsningar
blås·ning·en
substantiv
1
en metod för formning av material genom stegring av lufttryck bl.a. för termoplaster
blåsning (av något)
belagt sedan 1964
2
vanligen i sammansättn.
frampressning av luft genom smält material för s.k. färskning av järn
bessemerblåsning; tackjärnsblåsning
blåsning (av något)
belagt sedan 1785
3
något vardagligt
det att bli grundlurad
blåsning (av någon)
gå på en blåsning; åka på en rejäl blåsning
belagt sedan 1934