publicerad: 1927
FÖRGODTFINNANDE förgot3~fin2ande l. fœr-, n.; best. -et.
Etymologi
(i skriftspr.) godtfinnande. Han gör sig beroende af sin fiende — af hans förgodtfinnande. Unge Minn. 55 (1835). Klint (1906).
Spoiler title
Spoiler content