publicerad: 2015
plåga
1plåga
substantiv
~n plågor • lidande, smärta, obehag
| Singular | |
|---|---|
| en plåga | obestämd form |
| en plågas | obestämd form genitiv |
| plågan | bestämd form |
| plågans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| plågor | obestämd form |
| plågors | obestämd form genitiv |
| plågorna | bestämd form |
| plågornas | bestämd form genitiv |
2plåga
verb
~de ~t • vålla lidande
| Finita former | |
|---|---|
| plågar | presens aktiv |
| plågas | presens passiv |
| plågade | preteritum aktiv |
| plågades | preteritum passiv |
| plåga | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att plåga | infinitiv aktiv |
| att plågas | infinitiv passiv |
| har/hade plågat | supinum aktiv |
| har/hade plågats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| plågande | |
| Perfekt particip | |
| en plågad + substantiv | |
| ett plågat + substantiv | |
| den/det/de plågade + substantiv | |


