publicerad: 2015
plågare
plåg·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. plågarna 2plåga
| Singular | |
|---|---|
| en plågare | obestämd form |
| en plågares | obestämd form genitiv |
| plågaren | bestämd form |
| plågarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| plågare | obestämd form |
| plågares | obestämd form genitiv |
| plågarna | bestämd form |
| plågarnas | bestämd form genitiv |


