publicerad: 2015
fria
fria
verb
~de ~t 1 fria till ngn be att få ngn till hustru el. man; bildl. försöka vinna ngn för sin sak2 frikänna: hellre fria än fälla; han friades av tingsrätten
| Finita former | |
|---|---|
| friar | presens aktiv |
| frias | presens passiv |
| friade | preteritum aktiv |
| friades | preteritum passiv |
| fria | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att fria | infinitiv aktiv |
| att frias | infinitiv passiv |
| har/hade friat | supinum aktiv |
| har/hade friats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| friande | |
| Perfekt particip | |
| en friad + substantiv | |
| ett friat + substantiv | |
| den/det/de friade + substantiv | |


