publicerad: 2015
ersätta
er·sätta
[e`r‑ el. ä`r‑]
verb
ersatte, ersatt, ersatt n. ersatt, pres. ersätter 1 låta komma i stället för2 betala pengar till: ersätta ngn för hans/hennes utgifter
| Finita former | |
|---|---|
| ersätter | presens aktiv |
| ersätts (ersättes) | presens passiv |
| ersatte | preteritum aktiv |
| ersattes | preteritum passiv |
| ersätt | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att ersätta | infinitiv aktiv |
| att ersättas | infinitiv passiv |
| har/hade ersatt | supinum aktiv |
| har/hade ersatts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| ersättande | |
| Perfekt particip | |
| en ersatt + substantiv | |
| ett ersatt + substantiv | |
| den/det/de ersatta + substantiv | |
| den ersatte + maskulint substantiv | |


