publicerad: 2015
brytning
bryt·ning
substantiv
~en ~ar 1 till bryta 12 till bryta 23 till bryta 34 till bryta 55 allvarlig konflikt; stor förändring el. kontrast
| Singular | |
|---|---|
| en brytning | obestämd form |
| en brytnings | obestämd form genitiv |
| brytningen | bestämd form |
| brytningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| brytningar | obestämd form |
| brytningars | obestämd form genitiv |
| brytningarna | bestämd form |
| brytningarnas | bestämd form genitiv |


