publicerad: 2015
affrikata
af·frik·ata
[‑a`ta]
substantiv
~n affrikator • förbindelse av klusil och i samma läge bildad frikativa t.ex. tj med hörbart t
| Singular | |
|---|---|
| en affrikata | obestämd form |
| en affrikatas | obestämd form genitiv |
| affrikatan | bestämd form |
| affrikatans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| affrikator | obestämd form |
| affrikators | obestämd form genitiv |
| affrikatorna | bestämd form |
| affrikatornas | bestämd form genitiv |


