publicerad: 2015
aforistiker
a·for·ist·ik·er
[‑is´t‑]
substantiv
~n; pl. ~ aforistik
| Singular | |
|---|---|
| en aforistiker | obestämd form |
| en aforistikers | obestämd form genitiv |
| aforistikern | bestämd form |
| aforistikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| aforistiker | obestämd form |
| aforistikers | obestämd form genitiv |
| aforistikerna | bestämd form |
| aforistikernas | bestämd form genitiv |


