publicerad: 2015
andeviskning
ande|visk·ning
substantiv
~en ~ar • knappt hörbar viskning
| Singular | |
|---|---|
| en andeviskning | obestämd form |
| en andevisknings | obestämd form genitiv |
| andeviskningen | bestämd form |
| andeviskningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| andeviskningar | obestämd form |
| andeviskningars | obestämd form genitiv |
| andeviskningarna | bestämd form |
| andeviskningarnas | bestämd form genitiv |


