publicerad: 2015
ankunge
ank|unge
substantiv
~n ‑ungar anka 1 unge 1
| Singular | |
|---|---|
| en ankunge | obestämd form |
| en ankunges | obestämd form genitiv |
| ankungen | bestämd form |
| ankungens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ankungar | obestämd form |
| ankungars | obestämd form genitiv |
| ankungarna | bestämd form |
| ankungarnas | bestämd form genitiv |


