publicerad: 2015
arbitragör
arbitr·ag·ör
[‑a∫ö´r]
substantiv
~en ~er • till arbitrage
| Singular | |
|---|---|
| en arbitragör | obestämd form |
| en arbitragörs | obestämd form genitiv |
| arbitragören | bestämd form |
| arbitragörens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| arbitragörer | obestämd form |
| arbitragörers | obestämd form genitiv |
| arbitragörerna | bestämd form |
| arbitragörernas | bestämd form genitiv |


