publicerad: 2015
arun
arun
[a´run el. a`run]
substantiv
~en • mest i sms.; en växt: flockarun
| Singular | |
|---|---|
| en arun | obestämd form |
| en aruns | obestämd form genitiv |
| arunen | bestämd form |
| arunens | bestämd form genitiv |


