publicerad: 2015
arvkonung
arv|kon·ung
substantiv
~en ~ar • ⟨högt.⟩ 1arv 1 konung
| Singular | |
|---|---|
| en arvkonung | obestämd form |
| en arvkonungs | obestämd form genitiv |
| arvkonungen | bestämd form |
| arvkonungens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| arvkonungar | obestämd form |
| arvkonungars | obestämd form genitiv |
| arvkonungarna | bestämd form |
| arvkonungarnas | bestämd form genitiv |


