publicerad: 2015
attribuera
at·tribu·era
verb
~de ~t • hänföra ngt anonymt till ngn som upphovsman; jfr attribution: tavlan har attribuerats till Rembrandt
| Finita former | |
|---|---|
| attribuerar | presens aktiv |
| attribueras | presens passiv |
| attribuerade | preteritum aktiv |
| attribuerades | preteritum passiv |
| attribuera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att attribuera | infinitiv aktiv |
| att attribueras | infinitiv passiv |
| har/hade attribuerat | supinum aktiv |
| har/hade attribuerats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| attribuerande | |
| Perfekt particip | |
| en attribuerad + substantiv | |
| ett attribuerat + substantiv | |
| den/det/de attribuerade + substantiv | |


