publicerad: 2015
avbalansering
av|bal·ans·er·ing
substantiv
~en ~ar balansera 1
| Singular | |
|---|---|
| en avbalansering | obestämd form |
| en avbalanserings | obestämd form genitiv |
| avbalanseringen | bestämd form |
| avbalanseringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| avbalanseringar | obestämd form |
| avbalanseringars | obestämd form genitiv |
| avbalanseringarna | bestämd form |
| avbalanseringarnas | bestämd form genitiv |


