publicerad: 2015
avbländning
av|bländ·ning
substantiv
~en ~ar blända 1
| Singular | |
|---|---|
| en avbländning | obestämd form |
| en avbländnings | obestämd form genitiv |
| avbländningen | bestämd form |
| avbländningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| avbländningar | obestämd form |
| avbländningars | obestämd form genitiv |
| avbländningarna | bestämd form |
| avbländningarnas | bestämd form genitiv |


