publicerad: 2015
avhöra
av|höra
verb
‑hörde, ‑hört, pres. ‑hör • hon har inte avhörts el. vanl. hörts av på länge
| Finita former | |
|---|---|
| avhör | presens aktiv |
| avhörs (avhöres) | presens passiv |
| avhörde | preteritum aktiv |
| avhördes | preteritum passiv |
| avhör | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att avhöra | infinitiv aktiv |
| att avhöras | infinitiv passiv |
| har/hade avhört | supinum aktiv |
| har/hade avhörts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| avhörande | |
| Perfekt particip | |
| en avhörd + substantiv | |
| ett avhört + substantiv | |
| den/det/de avhörda + substantiv | |
| den avhörde + maskulint substantiv | |


