publicerad: 2015
avklara
av|klara
verb
~de ~t • lyckas med, klara: avklara el. vanl. klara av en uppgift
| Finita former | |
|---|---|
| avklarar | presens aktiv |
| avklaras | presens passiv |
| avklarade | preteritum aktiv |
| avklarades | preteritum passiv |
| avklara | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att avklara | infinitiv aktiv |
| att avklaras | infinitiv passiv |
| har/hade avklarat | supinum aktiv |
| har/hade avklarats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| avklarande | |
| Perfekt particip | |
| en avklarad + substantiv | |
| ett avklarat + substantiv | |
| den/det/de avklarade + substantiv | |


