publicerad: 2015
avtalsbrott
av·tals|brott
substantiv
~et; pl. ~ avtal brott 1
| Singular | |
|---|---|
| ett avtalsbrott | obestämd form |
| ett avtalsbrotts | obestämd form genitiv |
| avtalsbrottet | bestämd form |
| avtalsbrottets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| avtalsbrott | obestämd form |
| avtalsbrotts | obestämd form genitiv |
| avtalsbrotten | bestämd form |
| avtalsbrottens | bestämd form genitiv |


