publicerad: 2015
baskunskap
bas|kun·skap
substantiv
~en ~er • mest i pl.; grundläggande kunskap
| Singular | |
|---|---|
| en baskunskap | obestämd form |
| en baskunskaps | obestämd form genitiv |
| baskunskapen | bestämd form |
| baskunskapens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| baskunskaper | obestämd form |
| baskunskapers | obestämd form genitiv |
| baskunskaperna | bestämd form |
| baskunskapernas | bestämd form genitiv |


