publicerad: 2015
befrukta
be·frukta
verb
~de ~t • åstadkomma embryo till ny individ hos kvinna el. hona; bildl. inspirera
| Finita former | |
|---|---|
| befruktar | presens aktiv |
| befruktas | presens passiv |
| befruktade | preteritum aktiv |
| befruktades | preteritum passiv |
| befrukta | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att befrukta | infinitiv aktiv |
| att befruktas | infinitiv passiv |
| har/hade befruktat | supinum aktiv |
| har/hade befruktats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| befruktande | |
| Perfekt particip | |
| en befruktad + substantiv | |
| ett befruktat + substantiv | |
| den/det/de befruktade + substantiv | |


