publicerad: 2015
bifurkation
bi·furk·at·ion
substantiv
~en ~er • gaffelformig tudelning; en flods förbindelse med en annan flod genom sidoflöde
| Singular | |
|---|---|
| en bifurkation | obestämd form |
| en bifurkations | obestämd form genitiv |
| bifurkationen | bestämd form |
| bifurkationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| bifurkationer | obestämd form |
| bifurkationers | obestämd form genitiv |
| bifurkationerna | bestämd form |
| bifurkationernas | bestämd form genitiv |


