publicerad: 2015
bilinbrott
bil|in·brott
substantiv
~et; pl. ~ bil inbrott
| Singular | |
|---|---|
| ett bilinbrott | obestämd form |
| ett bilinbrotts | obestämd form genitiv |
| bilinbrottet | bestämd form |
| bilinbrottets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| bilinbrott | obestämd form |
| bilinbrotts | obestämd form genitiv |
| bilinbrotten | bestämd form |
| bilinbrottens | bestämd form genitiv |


